Πάρα τα προβλήματα που παρουσιάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει κάνει και αρκετές σωστές νομοθετικές κινήσεις. Μια από αυτές είναι το GDPR, δηλαδή ο κανονισμός προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Είναι ένας κανονισμός με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά, μέσω των cookies που ερωτόμαστε εάν θα αποδεχτούμε μπαίνοντας για πρώτη φορά σε μια ιστοσελίδα. Ωστόσο, μια κατάφωρη παραβίαση προσωπικών δεδομένων έρχεται να μας τον επαναφέρει στη μνήμη.
Η κυρία Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου έδειξε μια νέα σκοτεινή γωνιά της κυβέρνησης παίρνοντας τη λίστα των email. Βεβαίως, το θέμα δεν είναι τι πήρε άλλα από πού. Γιατί το να πουλάει κανείς λίστες email είναι ακόμα και στις μέρες του GDPR κάτι που συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα. Είναι ανήκουστο, όμως, στον δημόσιο. Όταν το δημόσιο «πουλάει» τα δεδομένα μας, τότε έχουμε πραγματικό πρόβλημα. Ένα παράδειγμα θα δείξει καλύτερα τι εννοώ.
Ας πούμε ότι η διαρροή δεδομένων γίνεται όχι από το ΥΠΕΣ αλλά από το Υγείας. Μέσω της βάσης δεδομένων του ΕΣΥ, βρίσκονται τα στοιχεία επαφής ανθρώπων με χρόνια νοσήματα ή βαριές νόσους. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται σε ευάλωτη θέση και άρα είναι οι τέλειοι πελάτες για μια ιδιωτική κλινική που προσφέρει νέες θεραπείες. Είναι εκεί απλά email/τηλέφωνα; Ή είναι κάτι πολύ παραπάνω; Σίγουρα αυτό είναι ένα ακραίο παράδειγμα αλλά η ουσία παραμένει: τα δεδομένα των πολιτών πωλούνται ή χαρίζονται εντός ενός υπουργείου.
Έτσι μας επισημαίνεται κάτι το οποίο είναι τρομακτικό: τα δεδομένα μας δεν είναι ασφαλή, ούτε καν από το ίδιο μας το κράτος. Ωστόσο, ένας ανήθικος άνθρωπος μπορεί να βρεθεί σε ψηλές θέσεις και πάντα υπάρχει το ρίσκο. Αλλά γιατί είναι σε θέση ένας άνθρωπος να πάρει έτσι εύκολα τα δεδομένα; Γιατί δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δικλίδες ασφαλείας; Αν πάρουμε την σχετικά απίθανη περίπτωση που το πρόβλημα δεν εκτείνεται ψηλότερα στην πολιτική ιεραρχία, δεν είναι θέμα συνομωσίας αλλά ανυπαρξίας των δικλίδων αυτών.
Το ότι τα δεδομένα μας βρίσκονται σε κίνδυνο, είναι κάτι που δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο λόγος είναι ότι η κυβέρνηση μας έδειξε τι πιστεύει για το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα πολύ νωρίτερα στη θητεία της, με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Τα προσωπικά μας δεδομένα και η ιδιωτικότητα μας γίνονται θυσία στο βωμό του συμφέροντος των στελεχών της κυβέρνησης αυτής. Ωστόσο, παρά τη δικαιολογημένη κινδυνολογία, το σκάνδαλο της Ευρωβουλεύτριάς μας μάς μαθαίνει και κάτι θετικό: Η συλλογική δράση των πολιτών (εν προκειμένω οι απόδημοι που παραπονέθηκαν για τα email) μπορεί να φέρει αποτέλεσμα και να λύσει προβλήματα. Συνεπώς μιλήστε κυρίες και κύριοι! (ακόμη κι αν ξέρουμε ότι έχουν στήσει αυτί).
